Όταν ο εθελοντισμός είναι συνειδητή επιλογή!

Σας συστήνουμε τον Κωνσταντίνο: Έναν από τους συνειδητοποιημένους εθελοντές μας αλλά και ένας από τους χιλιάδες ανθρώπους-στήριξη για το «Χαμόγελο». Πάντα εκεί για τον Οργανισμό, πρόθυμος, συνεπής, με ήθος και ευγένεια, μεταδίδοντας όπου κι αν πηγαίνει Χαμόγελα! Παρακάτω μας έγραψε δύο λόγια για το πώς εκείνος βιώνει το ταξίδι του εθελοντισμού…

«Ονομάζομαι Κωνσταντίνος,  είμαι 23 ετών, φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του  Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και εν δυνάμει απόφοιτος. Μεγάλωσα στην Κορινθία πηγαίνοντας σχολείο στο Χιλιομόδι.

Στο σχολείο αλλά και από το οικογενειακό μου περιβάλλον μεγαλώνοντας με δύο γονείς εκπαιδευτικούς, είχα την ευκαιρία από μικρή ηλικία να συμμετάσχω σε δράσεις για “Το Χαμόγελο του Παιδιού” , όπως συγκέντρωση ρούχων και τροφίμων.

Χαρακτηριστικά, δε θα ξεχάσω πόσο συγκινημένος ήταν ο πατέρας μου όταν είχε επισκεφθεί το σπίτι του Οργανισμού στην Αρχαία Κόρινθο για να προσφέρει τα είδη πρώτης ανάγκης που είχαμε μαζέψει με το σχολείο και ένα παιδάκι μία σταλιά όταν τον είδε έτρεξε και τον αγκάλιασε. Όλα αυτά μπορεί ως έναν βαθμό να με ευαισθητοποίησαν αλλά δεν πιστεύω ότι θα ήμουν 3 χρόνια  εθελοντής στον Οργανισμό ”Το Χαμόγελο του Παιδιού” αν δεν πίστευα στη σημαντικότητα του έργου του.

Νιώθω πολύ ευγνώμων που έγινα εθελοντής, καθώς μου έδωσε την ευκαιρία να συμμετάσχω σε πολλές δράσεις, όπως καλύπτοντας ανάγκες στο Επιχειρησιακό Κέντρο “Ανδρέας Γιαννόπουλος”, σε Bazaar, στο Δημιουργικό Εργαστήρι, στην Κινητό Πολυϊατρείο “Ιπποκράτης”, στον πολυχώρο του Κορωπίου, στη διαλογή ρούχων για τα κέντρα Στήριξης Ευάλωτων Οικογενειών κ.α. Μπορεί σε κάποιον αυτές οι δράσεις να ακούγονται κουραστικές ή βαρετές, αλλά προσωπικά ένιωθα παραγωγικός, ευχαρίστηση, ικανοποίηση χωρίς να προλαβαίνω να κουραστώ καθόλου, καθώς οι υπεύθυνοι του “Χαμόγελου” ήταν πάντοτε μαζί μας και μας πρόσεχαν σαν τα παιδιά τους.

Θα ήθελα σε αυτό το σημείο να αναφέρω ονομαστικά όλους τους ανθρώπους του Οργανισμού αλλά δε θα με άφηναν. Θέλω όμως να αναφέρω πως όλοι τους είναι υπέροχοι άνθρωποι, δίνουν τον καλύτερο εαυτόν τους σε οποιαδήποτε κατάσταση και αν βρεθούν και τους ευχαριστώ όλους για την αγάπη και την στοργή τους και προς εμάς τους εθελοντές.

Φυσικά δε θα μπορούσα να παραλείψω ότι χωρίς τον μικρό Ανδρέα δε θα υπήρχε σήμερα μια τόσο σημαντική οργάνωση που ακούει, σέβεται και δίνει μια οικογένεια, μια αγκαλιά σε όλα τα παιδιά που το χρειάζονται.

Εύχομαι, “Το Χαμόγελο του Παιδιού” και όλοι μαζί να συνεχίσουμε έτσι, μέχρι να δημιουργηθεί, ευελπιστώ, μια όχι και τόσο ουτοπική κοινωνία που δε θα χρειαζόταν αυτόν τον Οργανισμό».

Κωνσταντίνος Μ.

Εθελοντής στο Οργανισμό

«Το Χαμόγελο του Παιδιού»