Γονείς και μαθησιακές δυσκολίες

Τι συμβαίνει όταν το σχολείο καλεί τους γονείς να συζητήσουν για τις χαμηλές επιδόσεις του παιδιού; Τι συναισθήματα νιώθουν οι γονείς όταν ενημερώνονται ότι το παιδί τους δεν βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τους συμμαθητές του; Πως αντιδρούν οι γονείς όταν ακούν για την πιθανότητα να έχει κάποια μαθησιακή δυσκολία το παιδί τους;

Τα συναισθήματα που βιώνουν οι γονείς όταν συνειδητοποιούν ότι το παιδί τους μπορεί να εμφανίζει κάποια μαθησιακή δυσκολία είναι ποικίλα. Συνήθως αναφέρουν ότι νιώθουν απογοήτευση, απελπισία, απογοήτευση και ανησυχία για το μέλλον του παιδιού τους. Υπάρχουν βέβαια και οι περιπτώσεις γονιών που νιώθουν αποδοχή, ελπίδα και στο τέλος ανακούφιση που επιτέλους γνωρίζουν το πρόβλημα και μπορούν να το αντιμετωπίσουν.

Οι πιο συχνές αντιδράσεις των γονιών είναι η άρνηση, ο θυμός, η θλίψη και η ανακούφιση. Άρνηση: Αρκετοί γονείς αρνούνται να δεχτούν τη δυσκολία του παιδιού τους και την αποδίδουν σε άλλους παράγοντες όπως είναι η τεμπελιά. Συχνά κατηγορούν τους εκπαιδευτικούς ή ο ένας τον άλλον για τη δυσκολία του παιδιού. Οι περισσότεροι γονείς αρνούνται να δεχθούν τη δυσκολία του παιδιού τους γιατί φοβούνται ότι το παιδί τους θα αποτύχει στη ζωή του. Θυμός: οι γονείς που νιώθουν θυμό κατηγορούν τους πάντες για τη δυσκολία του παιδιού τους. Ο θυμός πηγάζει από το φόβο ότι το παιδί θα αποτύχει στη ζωή του και κανείς δεν θα μπορέσει να βοηθήσει το παιδί. Θλίψη: ορισμένοι γονείς αισθάνονται θλίψη όταν ενημερώνονται για τη δυσκολία του παιδιού τους. Στεναχωριούνται γιατί φοβούνται ότι το παιδί τους είναι διαφορετικό από τους συμμαθητές του, ανησυχούν για το μέλλον του παιδιού τους και αγχώνονται ότι το παιδί τους δεν θα καταφέρει να επιτύχει τίποτα στη ζωή του. Ανακούφιση: Μερικοί γονείς νιώθουν ανακούφιση όταν το παιδί τους διαγιγνώσκεται με κάποια μαθησιακή δυσκολία, επειδή με αυτό τον τρόπο ανακουφίζονται γιατί σταματούν να θεωρούν ότι το παιδί τους είναι προβληματικό ή ότι οι ίδιοι έχουν κάνει κάποιο λάθος.

Όταν οι γονείς αντιδρούν αρνητικά στη διάγνωση του παιδιού τους, το παιδί μπορεί να νιώσει ενοχές, απόρριψη, άγχος και απογοήτευση. Μπορεί να παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια για πρόοδο και βελτίωση και να εμφανίσει δυσκολία στις κοινωνικές τους συναναστροφές. Επίσης η αρνητική στάση των γονιών σε συνδυασμό με τις συνεχής σχολικές αποτυχίες επιβαρύνουν την αρνητική εικόνα του παιδιού για τον εαυτό του, μειώνουν την αυτοπεποίθησή του και του δημιουργούν λανθασμένες πεποιθήσεις ανικανότητας και αποτυχίας.

Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς;

• Ζητήστε βοήθεια από ειδικούς και ενημερωθείτε όσο περισσότερο γίνεται για τη μαθησιακή δυσκολία του παιδιού σας.
• Αποδεχτείτε τη δυσκολία του παιδιού σας.
• Γεμίστε με θετική ενέργεια και υπομονή, ώστε η ώρα της καθημερινής μελέτης να είναι ήρεμη και όχι με φωνές και άσχημες φράσεις.
• Τονίστε την όποια πρόοδο του παιδιού και βεβαιώστε το ότι όσο περισσότερο προσπαθεί, τόσο καλύτερο θα γίνεται.
• Μη ξεσπάτε τα νεύρα σας ή τις προσωπικές σας ανησυχίες στα παιδιά σας.
• Φροντίστε να τονώνετε την αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση του παιδιού.
• Στην προσπάθεια σας να τονώσετε την αυτοπεποίθηση του παιδιού μην ξεχνάτε πως σύμμαχο έχετε το δάσκαλο. Δεχτείτε τη συμβολή και την καθοδήγηση του.
• Δείξτε στο παιδί ότι από τα λάθη μαθαίνουμε!
• Καταλάβετε ότι οι μαθησιακές δυσκολίες δεν έχουν σχέση με το νοητικό επίπεδο του παιδιού. Άλλωστε έχει βρεθεί ότι πετυχημένοι και πολύ έξυπνοι άνθρωποι είχαν μαθησιακές δυσκολίες.
• Μην μιλάτε άσχημα και αρνητικά στα παιδιά σας.
• Να θυμάστε ότι δεν είσαστε οι μόνοι γονείς που αντιμετωπίζουν κάτι τέτοιο.

Για οποιαδήποτε περαιτέρω πληροφορία ή διευκρίνιση μπορείτε να καλέσετε στην «Ευρωπαϊκή Γραμμή Υποστήριξης Παιδιών 116111» ώστε να συζητήσετε με έναν ψυχολόγο όλα αυτά που μπορεί να σας απασχολούν σε σχέση με το παιδί σας